Negroni's Trio (US) tiltle: Esperanzas/Hopes music: Jazz release date: october 08, 2021 label: Sony Music latin promotion: Lydia Liebman Promotions info artist: Negroni's Trio © Rootsville 2021

Negroni's Trio, een van de meest productieve bands in het moderne jazzlandschap, heeft door de jaren heen een punt gemaakt om hun muziek ijverig te documenteren, wat resulteerde in een stroom van meer dan tien gevierde releases die de brede reikwijdte van de sterke punten van de groep en hun inzet voor het creëren van een groepsesthetiek. Hun 11e release Esperanzas vormt geen uitzondering op deze traditie van uitmuntendheid, want het is een krachtig document van een ensemble op het toppunt van hun kunnen. Op Esperanzas, een vervolg op hun geprezen release Acústico uit 2019, herenigen trio mede-oprichters en vader-songteam José Negroni en Nomar Negroni zich met de stoere bassist Josh Allen.

Meer dan de helft van het album bestaat uit originele composities van pianist José Negroni, die het vak van componeren rechttoe rechtaan benadert. "Ik hou er niet van om te wachten tot de muze arriveert!" Negroni stelt: “Ik noem mezelf graag een compositiewerker. Als er een nieuw project komt, weet ik al dat ik aan de piano moet zitten en aan het werk moet. Het is altijd een memorabel moment als ik luister naar mijn composities gespeeld door het trio. Het is een onverslaanbaar gevoel.” De originele deuntjes benadrukken het unieke vermogen van het trio om hun aanzienlijke vaardigheden en brede muzikale bekwaamheid te demonstreren. Op de fleurige opener “Qué Felicidad” slaagt het trio er meteen in om de toon voor het proces te zetten. Het nummer dient als een perfecte showcase voor de cohesie van het trio als band, waarbij de leden vakkundig onderhandelen over de vele verschuivingen en bochten van de compositie.

De groep was slim in het kiezen van de aanbevolen gasten van het album. Het titelnummer begint met een kort impressionistisch gepieker op de piano voordat de ritmesectie het begin van de melodie speelt. Een hoogtepunt is wanneer deze sonische textuur wordt versterkt door klarinettist Ismael Vergara, perfect opgaand in de piano, waardoor een prachtig timbre ontstaat. Het sfeervolle "Osvaldo" vindt de groep een stemming verkennen, met Allen buigende figuren op de intro. Voor dit stuk richt de groep zich op een sterke uitvoering van het geschreven materiaal.

De behandeling van de standaard “How High The Moon” is allesbehalve traditioneel. De band lanceert een kruising tussen progressieve rock met moog-synths en vreemde meters, net voordat ze zich vestigen in een springerige Latin-groove waarover ervaren tenorist Ed Calle schittert door de vorm van het nummer te spelen. Een hoogtepunt van de sessie is te vinden op "Encadenados", waarin de buleria-geïnspireerde zang van María Toledo de Bolero-klassieker een grote lift en een nieuw perspectief op het genre geeft, terwijl het strijkersarrangement een heerlijke kussenachtige ondersteuning creëert. Op het album is de afsluiter "Mis Recuerdos", een reflectie op de gebeurtenissen van 2020, staat het trio in een zachte ballad aangevuld met strijkkwartet. Terwijl je luistert naar de laatste noten van het nummer die subtiel wegsterven, kun je de boodschap van hoop en opbeurend gevoel naar huis voelen rijden.

Complex en mooi in zijn diversiteit, Esperanzas is het nieuwste aanbod van een doorgewinterde band die functioneert als een goed geoliede machine - een die een hogere waarde hecht aan groepsidentiteit en concept dan acrobatiek en flitsendheid. Een teken van de muzikale volwassenheid van zijn leden en een verademing, Esperanzas zal zeker alle luisteraars bekoren.